Wist u dat?
Eén van de belangrijkste taken van de provincie is het in stand houden van een archeologisch depot en dit toegankelijk te maken voor een breed publiek. De provincie Noord-Holland bouwt daarom momenteel een nieuw archeologisch depot annex bezoekerscentrum in Castricum. Het ligt aan de rand van Castricum, naast het NS station en is goed bereikbaar met het openbaar vervoer.
Het gebouw wordt zo’n 4200 m2 groot en gaat bestaan uit een paviljoen en een ondergronds depot. In het depot is onder andere de tentoonstellingsruimte te vinden. Het paviljoen komt helemaal bovengronds en gaat onder meer de entree, een presentatieruimte en een café met terras bevatten.
Dit alles wordt zodanig aangekleed dat het volledig bij het omringende landschap aansluit. Een bootvormig huis dat bij archeologisch vondsten in Uitgeest is opgegraven is de inspiratiebron geweest voor de vorm van het paviljoen.
“Huis van Hilde” is de naam die door de provincie Noord-Holland is gegeven aan dit nieuwe archeologisch centrum dat vanaf begin 2015 opengesteld zal worden voor het publiek. Het omvat alle archeologische vondsten en collecties die de provincie in de loop van decennia heeft verzameld en opgeslagen. Hieronder ook de scheepswrakken die gevonden zijn op of bij het IJsselmeer en de Noordzee, bijvoorbeeld de bekende boomstamkano’s uit de prehistorie.h

Ook recentere geschiedenis
Het gaat echter niet alleen om archeologische vondsten, maar ook uit overblijfselen uit minder lang vervlogen tijden; de grens ligt bij het einde van de Tweede Wereldoorlog. Zo werd er in november 2013in de duinen een graf gevonden met de overblijfselen van een Russische soldaat die gesneuveld is tijdens de Brits-Russische oorlog in 1799. Ook voor hem is een plaats ingeruimd in het Huis van Hilde.

Bestaand depot
Het huidige provinciaal depot is gevestigd in gebouw Mercurius te Wormer. Daar zijn thans nog ongeveer 8000 dozen met bodenvondsten te vinden die afkomstig zijn van archeologisch onderzoek uit de provincie. Denkt u bijvoorbeeld aan potscherven, metaalvondsten, en hout maar ook menselijke skeletten. Dit depot voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd en daarom is besloten tot de stichting van het Huis van Hilde.

Veel aandacht voor dit Huis
De provincie besteedt nu al heel veel aandacht aan het nieuwe centrum dat begin 2015 voor het publiek open zal gaan. Enkele voorbeelden kunt u hieronder vinden.

Dag van de bouw
Op de Dag van de Bouw op zaterdag 24 mei kon het publiek een kijkje nemen op de bouwplaats naast het spoor. De stalen dakconstructie maakte de bootvorm van dit nieuwe museum goed zichtbaar! Bij die gelegenheid waren er diverse activiteiten georganiseerd, onder andere schatgraven voor kinderen en rondleidingen met uitleg door het geraamte.
In de ruimte waar het café gepland is, was voor de gelegenheid Coutryhome Cooking neergestreken met allerlei onalledaagse versnaperingen als brandnetelsoep,

pesto van het (door tuinbezitters gehate) zevenblad, vlierbloesemwater

en paardebloemengelei

Hierna (nog)maals expositie

Onlangs werd in het Provinciehuis aan de Dreef in Haarlem een tentoonstelling geopend met de onthulling van een bijzondere archeologische vondst.
Hierin kunt u hedendaagse kunst bewonderen die geïnspireerd is op de archeologische vondsten uit het depot.

Tijdens deze tentoonstelling worden er allerlei activiteiten voor kinderen georganiseerd waarbij archeologie wordt gekoppeld aan moderne kunst.

Tentoonstelling Ontdek Archeologie in Noord-Holland
Tot januari 2015 reist deze tentoonstelling elke maand naar een ander gebied van Noord-Holland met vondsten uit dat gebied. In de maand juni is de tentoonstelling in de Abdij van Egmond te vinden langs de archeologische fietsroute Rituele plekken. Daarna wordt een andere locatie uitgekozen.

Alle informatie kunt u terugvinden op de site www.huisvanhilde.nl

Helaas … de Tong Tong Fair is weer voorbij. Als herinnering op mijn bureau het Boekoe Pienter, reisgids voor de Tong Tong Fair. Deze werd in 1959 voor het eerst in Den Haag georganiseerd onder de naam Pasar Malam Besar (grote avondmarkt) en vond na enige omzwervingen zijn vaste plek op het Malieveld. Sinds 2009 heet dit evenement Tong Tong Fair, wat het geheel een internationale uitstraling geeft.
Je moet je voorstellen: een gigantisch tentencomplex waar een aardig circus minstens vier keer in past. Een heel groot deel wordt in beslag genomen door marktkramen waar van alles en nog wat te koop is. Daarnaast een uitgebreid eetgedeelte, maar ook enkele theaters waar gedurende de Fair (12 dagen lang) vele aspecten van de Indische en Indonesische cultuur belicht worden. Aanvankelijk was het een ontmoetingsplek voor oud-Indiëgasten, maar sinds jaar en dag is het publiek verbreed met mensen zonder binding met Indië die een leuk dagje uit willen beleven.
Ik was er zelf al jaren niet meer geweest. Dus was ik heel benieuwd of er nog veel veranderd was. Inmiddels is er wetgeving gekomen op het gebied van geluidsoverlast zodat de muziek niet meer allesoverheersend was (alleen als je dicht bij kwam). Overigens vond ik het opvallend dat er meer marktkramen stonden met Indiëvreemde koopwaar. Daarbij zullen economische overwegingen een rol gespeeld hebben. Want ook de fair moet financieel haalbaar blijven.
Er was evengoed genoeg “echt Indonesisch” te koop, voor zover wij dat kunnen beoordelen. Mooie katoenen kleding, sieraden, mascottes, eetwaren, binnenhuisspullen …
Grote trekpleister is de Eetwijk, waar je kraam aan kraam kunt genieten van de heerlijkste gerechten. Als je verstandig bent, schuif je ergens aan zodra je maag begint te knorren want op een gegeven moment zijn alle eetplekken bezet. Zo kwamen wij terecht bij een cateringbedrijf uit Rotterdam waar we van de lekkerste nasi koening allertijden konden genieten.
Jammer genoeg is het aantal plekken waar je gewoon wat kan drinken heel klein. Ik miste ook de cocktailbar van voorheen en de kraam met het schaafijs maar vooral miste ik de indringende lucht van de zuurzak die te koop werd aangeboden. Voor ons geen echt aangename geur, maar het hoorde er eenvoudigweg bij.
Om de vermoeidheid uit de benen te halen, streken we neer bij de talkshow van Stephan Sanders met als thema Sluimerend Vuur. Deze titel verwijst naar een filmproject van Peter Forgács, die heel bijzondere montages maakte van privéfilms uit Nederlands-Indië. Dit in een speciale opstelling met 10 filmschermen. Hoe de verhoudingen daar destijds lagen, wordt glashelder door deze beelden. De discussie laaide hoog op maar vloog niet uit de bocht onder de deskundige leiding van Sanders.
Tot slot bleven wij geboeid kijken naar een optreden van allround muzikant Guus Paat met zijn orkest, een krontjongzangeres en een zeer breekbare krontjongzanger-op-leeftijd die ons vervulden met heimwee naar wat wij nooit hebben meegemaakt en ook niet meer kunnen meemaken. De namen van deze zangers zijn ons helaas niet bekend.
Om ten volle van de Tong Tong Fair te kunnen genieten, moet je van het begin af aansturen op een mix van struinen over de markt, kennismaken met het cultuuraanbod en zalig eten en drinken.
Wie slim is, bestelt entreebewijzen via het internet: dat is goedkoper dan aan de kassa en dan kun je direct door een aparte ingang naar binnen lopen. Het boekoe pienter tenslotte, is een heel waardevolle gids voor alles wat er te beleven is. Je krijgt ‘m zomaar gratis bij de ingang.
Volgend jaar komen wij vast en zeker terug.

Annemarie Broek

Voor meer informatie: www.tongtongfair.nl. en http://stichtingtongtong.nl/ .

Meestal loopt het goed af, dat kopen via het internet. Maar deze keer had ik toch echt wel een paar twijfels. De betreffende jurk zag er goed uit, met een mooi slank afkledend bloemenpaneel in het midden, maar er was iets ondefinieerbaars met de zijnaden.
Gelukkig kun je dan ter plekke de koop ongedaan maken en je vooruitbetaalde geld terugkrijgen. (Dat is dus heel behoorlijk geregeld, chapeau!)
Zodra ik het jurkje uit de verpakking had gehaald viel de stroefheid van de stof me op, het leek wel schuimrubber. Braaf trok ik het aan. Ja hoor, de maat was goed. Of goed: ik hield een enorme ruimte over aan mijn heupen. Mijn god: in deze jurk was ruimte gehouden voor twee verborgen heuptassen!!!
De verkoopster vond dat het jurkje me goed stond, vooral aan de achterkant! Manlief trok een somber lipje en schudde nee. Dan maar een ander jurkje uitgezocht: een lila quasi overslagjurk. Die vond de verkoopster me eigenlijk nog beter staan (vooral van achteren) maar eega keek zeer bedenkelijk. Ikzelf ontwaarde in de spiegel een Milka koe op haar achterpoten. Nee, dus.
Meer jurkjes waren er niet.
Maar ik zag een aardige kleurige tuniek met aangebouwd vest (het verschil tussen een tuniek en een jurk is mij niet geheel duidelijk). Dat leek me wel wat. Dus het pashok weer in.
Nu was ik per ongeluk even vergeten dat ik mijn geinige panty aangetrokken had, met ingeweven kousebanden enzo, die gedragen hoort te worden onder een wijde rok met petticoat waarmee je af en toe speels kan wapperen zodat de kouseband zichtbaar wordt.
Welnu, de tuniek stond beeldig. Maar de verkoopster viel totaal uit haar rol toen ze de neppe kouseband net boven mijn knie ontdekte. Die vond ze helemaal niet beeldig, zelfs niet aan de achterkant!
Maar wij lagen in een deuk.

Gisteravond gedanst in mijn nieuwe outfit. Met een keurige legging er onder!

Op donderdag 23 januari 2014 overleed Eduard van Leeuwen – Ames na een kort maar heftig ziekbed. Hij mocht slechts 55 jaar oud worden.
Begin 2002 leerde ik hem kennen bij het startcongres van de UWV Cliëntenraad, waar wij beiden de belangen van onze achterban, de ABVAKABO leden, behartigden.
Ik leerde hem kennen als een gedreven mens. Zijn werkzame beroepsleven stond in het teken van de zorg voor de armen, zwakken en weerlozen in deze samenleving. Daarnaast was hij als vrijwilliger betrokken bij velerlei maatschappelijke organisaties, bij voorbeeld als chauffeur bij de rolstoelbus. De directeur van RCO De Hoofdzaak, Christianne Moussault, verwoordde het in haar herdenkingswoord als volgt. “Wij herinneren hem als veelzijdig, kritisch, betrokken. Als cliëntondersteuner, als collega en als mens was hij voor velen belangrijk” Eduard beschikte over een vrijwel encyclopedische kennis van alle wet- en regelgeving in zijn interessegebieden. Daarom zullen de mensen in het werkveld nog heel vaak aan hem denken.
Ooit heeft hij een filmpje gemaakt voor de rubriek Achter de voordeur van de NCRV, waarin verslaggevers een kijkje namen achter de voordeur van een tot dus ver onbekende straat- of buurtgenoot. Bij Uitzending Gemist is dit filmpje nog steeds te zien.
Bij al zijn drukke werkzaamheden werden toch zijn oude tantetjes en zijn vrienden en vriendinnen niet vergeten.
Tijdens de uitvaartviering in de Kapelkerk van de Protestantse Gemeenschap Alkmaar (hij was van oorsprong katholiek) was er onder andere muziek van Ramses Shaffy en Robert Long.
Het beeld van Eduard werd voltooid door de sterk persoonlijk getekende verhalen van de diverse sprekers. Omringd door een ware bloemenzee van fleurige boeketten, geheel volgens zijn wens, werd hij ter ruste gelegd op het intiem aandoende kerkhof van Koedijk, de plaats waar hij de laatste jaren met zijn echtgenoot Han Ames – van Leeuwen woonde.

Naar de kerstmarkt in Düsseldorf

Met de bus, op één dag heen en terug. Dat hebben we geweten! Waren de reizen de vorige malen perfect georganiseerd, deze keer haperde er van alles. We startten om 08.45 uur vanaf het Ikea parkeerterrein in Haarlem; geen slechte plek en ook zeker niet te vroeg. Maar daarna begon de misère: er moest nog een passagier mee die om onbegrijpelijke redenen (medereizigers herkenden haar aan haar kleur jas) op de ophaal in Beverwijk was achtergebleven. Daarbij was er ergens halverwege een noodstop om koffie en koeken uit te wisselen met de andere bussen. Ruim een half uur later dan gepland kwamen we Düsseldorf binnen. Bij de vorige trips waren we hevig in de problemen gekomen met het zoeken naar gezellige eettentjes en cafés dus hadden we ons stevig op dat onderdeel voorbereid door een diepte-onderzoek op het internet. Maar we kwamen op een heel andere uit- en instapplaats terecht dan de vorige keer, dus dat klopte allemaal niet erg meer.
De eerste de beste gelegenheid doken we in voor een versterkende maaltijd. Dat werd het Café de Bretagne, een in Franse stijl ingericht visrestaurant annex -winkel met een humorvolle, goed gehumeurde Italiaan als eigenaar. Daarna richting de kerstmarkt. Vijf minuten later hadden we de echte eetstraat gevonden, maar dat weten dan alvast voor de volgende keer.
De kerstmarkt in Düsseldorf is verdeeld over vijf wat kleinere plekken en slingert via de Altstad naar het pas gerenoveerde moderne stadsdeel.
Wat ons in Düsseldorf altijd enorm aanspreekt is de gemoedelijkheid van de Düsseldorfers, overal zijn de mensen vriendelijk en altijd worden je inkopen, hoe klein ook, begeleid door een kwinkslag.
De eetcultuur op de Duitse kerstmarkten vormt een hoofdstuk apart. Je kon het zo gek niet bedenken of het was er. Nieuw voor ons was de “raclettebaguette”, een half pistoletje met vers gesmolten kaas. Ook zijn er heerlijke Brezel (noemen wij pretzels) op reuzenformaat met allerlei soorten beleg of grote korrels zout. Veel van deze typisch Duitse versnaperingen halen de Nederlandse markt niet, maar wie een snacktentje op de markt wil opzetten, krijgt hier inspiratie genoeg. De spiraalvormige gefrituurde aardappel ontbrak dit jaar jammer genoeg, maar er was Bratwurst te over in allerlei variaties. Veel snacks en snoep ook voor thuis.
Dan heel veel kramen met kerstspulletjes, heel vaak voor een habbekrats.
Overal zag je ook nog de living statues, geen evenement kan er meer buiten, sommige met wonderbaarlijke en onbegrijpelijke constructies. Verrassende straatacts,

reuzenrad, zweefmolen en talrijke tentjes met Glühwein maakten een bezoek aan Düsseldorf tot een feest voor jong en oud.
Vlak voor de terugtocht ontdekten we in de etalages van een heel groot warenhuis een grote reeks etalages, compleet ingericht met allemaal Steiff (Knopf im Ohr, weet u nog van vroeger?) poppen. Veel van die dierfiguren konden nog bewegen ook; we kregen acuut heimwee naar de prachtige etalages die De Bijenkorf vroeger vol kleurig speelgoed inrichtte.
Volgend jaar willen we weer naar de kerstmarkt in Düsseldorf. Maar dan gaan we met de trein en plakken er twee overnachtingen aan vast. Wel zo relaxed!

Hoe kwam ik op het idee
Ik ben dit jaar zo’n keer of zes geteisterd door een zenuwontsteking in mijn rug onder mijn linkerschouderblad. In het begin weet je niet wat je overkomt, maar in de loop van het jaar kwam ik erachter, dat zo’n ontsteking veroorzaakt wordt door de combinatie van tocht, vocht en kou, en ongeveer zes dagen aanhoudt. Alle bewegingen doen pijn, maar dan in weeën-achtige aanvallen. Stil liggen en onbeweeglijk blijven hielp nog het beste.
Zes dagen stil liggen … wat doet dat met je … dat wil je echt niet weten.
Bij de voorvoorlaatste aanval was de combinatie van pijn en kramp zo hevig, dat ik binnen een half uur in de spreekkamer van de dokter lag. Die kon niets vinden (the story of my life) en verwees me door naar een neuroloog.
Daar volgde een MRI-scan waarop geen afwijkingen te zien waren. De neuroloog merkte bij deze gelegenheid vrolijk op, dat je er in zo’n rug vol zenuwen wel een paar kon missen. Dus werd ik doorgestuurd naar de pijnpoli. Dat er in mij gesneden zou gaan worden, nam ik voor lief, want alles beter dan die vreselijke ontstekingen…
Toch met een onrustig gevoel ging ik naar de afspraak op de pijnpoli, de ingevulde vragenlijst in de klamme handen. De arts (anesthesioloog met pijnbestrijding als specialisatie) bleek een uitermate prettige man te zijn, die direct vertelde dat “we zomaar niet in een gezond lichaam gaan snijden”. Ik kreeg de keus tussen grosso modo twee mogelijkheden:
– medicatie met pillen tegen depressie (levenslang in te nemen, dat wel) of
– een TENSkastje inzetten bij het begin van de ontsteking.
Mijn keus viel direct op het vriendelijk uitziende TENSkastje.

Hoe werkt het kastje
Ik citeer de folder. “TENS is de afkorting van Transcutane Elektrische Neuro Stimulatie. Bij deze behandeling wordt met behulp van zwakke elektrische stroompjes de pijn verminderd.  TENS-therapie kan ook samen gaan met andere therapieën, bijvoorbeeld met pijnmedicatie.  Uw pijnspecialist schrijft deze therapie voor. De verpleegkundig consulent pijnbestrijding zorgt voor de praktische uitvoering en begeleiding.”
De huisarts of specialist schrijft een verwijzing uit naar een van de vele pijnpoli’s die ons land inmiddels rijk is. Eerst is er een gesprek met de pijnarts die de klacht minutieus doorneemt en vervolgens de remedies uitlegt.
Wie kiest voor een TENS therapie krijgt vervolgens een afspraak met de verpleegkundige van de afdeling, die het kastje demonstreert en op proef meegeeft. Als het kastje bevalt, wordt dat door de zorgverzekeraars vergoed.

Het vervolg
En dan is het wachten op de volgende pijnaanval.
Door de warme zomer bleef de aanval aanvankelijk uit. Maar op 4 november begon er toch een. We installeerden de plakkers met de elektroden rond de pijnlijke plek en ik zette voor het eerst het apparaatje in werking. Het was een spannend moment. Maar al snel merkte ik een soort ontspanning in het aangedane gebied: het kastje leek te werken!
En inderdaad: de aanval zette niet door en ik was enorm blij en opgelucht!
Snel maakte ik een afspraak met de pijnpoli om de aanvraag naar de ziektekostenverzekeraar te zenden. Het kastje was vanaf dat moment van mij. (Strikt genomen blijft het eigendom van de verzekering, maar je kan er wel gewoon over beschikken.)

Waarom werkt TENS?
Het TENS-apparaat is een handig apparaat, met twee snoertjes waaraan u de elektrodes moet vast maken. Deze zelfklevende elektrodes plakt u op de huid. Via de elektrodes zorgt het TENS-apparaat voor het toedienen van zwakke elektrische stroompjes door de huid.

* Het verstoort de zenuwgeleiding die maakt dat u pijn voelt;
* het stimuleert de afgifte van pijnstillende stoffen door het lichaam;
* het heeft een spierontspannende werking.

Er kleven wat nadelen aan.
TENS neemt de oorzaak van de pijn niet weg, het kan wel de pijn verminderen.
Het heeft geen bijwerkingen, soms is de huid overgevoelig voor de elektrodes.
Je moet goed opletten bij het aanbrengen van de elektroden en het regelen van de stroomsterkte.
De batterijen zijn snel leeg, maar in de set zit een oplader met extra batterijtjes.
Verder mag je er niet mee slapen of autorijden.
Je hebt iemand nodig om de elektroden te bevestigen. Tot slot
Ik heb het TENS kastje enkele keren ingezet met een goed resultaat. Ook bij hardnekkige spierpijnen doet het dappere kastje wonderen.
Uit de informatie in het bijgeleverde boekje en op het internet blijkt de therapie ook werkzaam te kunnen zijn bij misselijkheid (chemotherapie) en barensweeën.

EN DAN NOG WAT
Wie veel pijn heeft moet zich gewoon zonder mankeren door de huisarts naar de pijnpoli laten verwijzen. Iemand zei me laatst: “maar de dokter vindt dat ik niet genoeg pijn lijd”
HALLO!!!! Dat maakt de dokter niet uit.
Dat maakt de patiënt zelf wel uit.

Nu alweer voor de vijfde keer werd Flavourites Live gehouden in De Overkant, het oude Storkgebouw in Amsterdam-Noord.
Flavourites is een bundeling van 160 hippe webshops op het gebied van mode, lifestyle en alles wat het leven van de moderne mens kan veraangenamen. De Overkant is een enorm groot fabrieksgebouw waar alle shops met gemak in passen. Maar dan. Je komt ogen en oren tekort om alles in je op te nemen; wij waren overdonderd door het aanbod. Alles fris en fleurig uitgestald, vriendelijke shophouders, een zeer divers aanbod van babyspullen tot brownies per post; van sieraden tot meubilair, kerstballen … te veel om op te noemen. Al snel vonden we de stand van bubaB/Catootje/plukietsmoois. Mooie grote stand waar we op ons gemak de uitgestalde waren konden beklijken. Goed idee dit bundelen van krachten! Mooi ook die retro radio- of t.v.tassen en erg praktisch!
Maar ons budget was jammer genoeg al opgegaan aan een hippe knuffel voor onze achterneef. Hopelijk kan hij die waarderen … anders zetten we ‘m bij onze eigen verzameling knuffels.
Het publiek bestond voor het grootste deel uit tot in de puntjes verzorgde jonge vrouwen, veelal met lang (zwart) haar.
De horeca was dik in orde: lekkere broodjes, goeie koffie, voldoende zitplaatsen. Maar onze voorkeur ging uit naar het grote Storkrestaurant met uitzicht op het IJ en zijn rustieke terras.
Alle andere foto’s kun je vinden op bit.ly/18wGWPn maar de knuffel staat hier al boven. Mooi hè?