Op donderdag 23 januari 2014 overleed Eduard van Leeuwen – Ames na een kort maar heftig ziekbed. Hij mocht slechts 55 jaar oud worden.
Begin 2002 leerde ik hem kennen bij het startcongres van de UWV Cliëntenraad, waar wij beiden de belangen van onze achterban, de ABVAKABO leden, behartigden.
Ik leerde hem kennen als een gedreven mens. Zijn werkzame beroepsleven stond in het teken van de zorg voor de armen, zwakken en weerlozen in deze samenleving. Daarnaast was hij als vrijwilliger betrokken bij velerlei maatschappelijke organisaties, bij voorbeeld als chauffeur bij de rolstoelbus. De directeur van RCO De Hoofdzaak, Christianne Moussault, verwoordde het in haar herdenkingswoord als volgt. “Wij herinneren hem als veelzijdig, kritisch, betrokken. Als cliëntondersteuner, als collega en als mens was hij voor velen belangrijk” Eduard beschikte over een vrijwel encyclopedische kennis van alle wet- en regelgeving in zijn interessegebieden. Daarom zullen de mensen in het werkveld nog heel vaak aan hem denken.
Ooit heeft hij een filmpje gemaakt voor de rubriek Achter de voordeur van de NCRV, waarin verslaggevers een kijkje namen achter de voordeur van een tot dus ver onbekende straat- of buurtgenoot. Bij Uitzending Gemist is dit filmpje nog steeds te zien.
Bij al zijn drukke werkzaamheden werden toch zijn oude tantetjes en zijn vrienden en vriendinnen niet vergeten.
Tijdens de uitvaartviering in de Kapelkerk van de Protestantse Gemeenschap Alkmaar (hij was van oorsprong katholiek) was er onder andere muziek van Ramses Shaffy en Robert Long.
Het beeld van Eduard werd voltooid door de sterk persoonlijk getekende verhalen van de diverse sprekers. Omringd door een ware bloemenzee van fleurige boeketten, geheel volgens zijn wens, werd hij ter ruste gelegd op het intiem aandoende kerkhof van Koedijk, de plaats waar hij de laatste jaren met zijn echtgenoot Han Ames – van Leeuwen woonde.