Maandelijks archief: april 2014

Mijn handwerkjeugd-02, aanleiding

Inleiding

Handwerken op de lagere school … voor mij aan de ene kant lijden als er iets nuttigs gemaakt moest worden (babybroeken, babysokken) aan de andere kant plezier en voldoening als we mochten borduren en zelf patronen en kleuren mochten uitzoeken. We vonden het in die tijd ook nog heel normaal dat de jongens naar handenarbeid gingen, maar wij meisjes naar handwerken. Nuttige handwerken, zo heette dat op de rapporten van toen. Nog steeds woekert de discussie voort over het nut van handwerken tegenover dat van handenarbeid. Op de vrije scholen krijgen de jongens en de meisjes dezelfde vaardigheden aangeleerd.

IMG_6055

Op bovenstaande foto kun je zien hoe de nuttige handwerken voor het nageslacht bewaard bleven. Mijn moeder had ook zo’n boek waar ik vroeger mee speelde. Waar het gebleven is? Weggegooid bij de laatste verhuizing denk ik.

Waar komt die voorkeur voor het een of het ander uit voort, behalve uit het reproduceren van hoe het er thuis aan toe ging? In mijn tijd kregen meisjes trouwens standaard gewoon meisjesspeelgoed en de jongens stoere constructiedozen. Met mijn voorkeur voor Mobaco (wie kent het nog), Lego, Wieltje Prik etc. deden mijn ouders niets. Zou er een architect in mij verloren gegaan zijn? Ik “speelde” met mijn Barbiepop, voornamelijk omdat ik die van oma had gekregen. En oma was mijn idool! Alle tantes leverden Barbiekleertjes-op-maat, maar meer dan aan- en uittrekken kon je daar niet mee. Zelf kleertjes maken was voor mij, ondanks het naai- en breionderwijs vele bruggen te ver.

Aanleg of opvoeding?

Aanleg dus.

Ook in mijn latere leven, zelfs nu nog, hield ik me bezig met zaken die het leven aangenamer maken. Een leuk stukje schrijven, een leuk muziekje spelen. Alles. Als het maar niet nuttig is. En hoewel uit hetzelfde conservatieve nest, heeft broerlief ook nooit iets nuttigs geproduceerd buiten zijn werk om. Timmeren, breien, schilderen, naaien, nee niet voor ons.

Ik vond bij mijn laatste verhuizing een zak vol handwerkjes die ik zelf gemaakt had. Een afspiegeling van het handwerkonderwijs uit die tijd maar ook een stukje persoonlijke ontwikkeling en creativiteit. Ik zal u daar regelmatig iets meer over vertellen en ook laten zien.

Dusty Springfield en haar Island of dreams

dustyRond 1960 bestormde een Britse folkgroep de hitparades: de Springfields. “Silver threads and golden needles” kon mij niet bekoren evenmin als “Dear hearts and gentle people”.
In 1963 kwam hun nummer “Island of dreams” voorbij op het krakerige radiootje dat ik boven op mijn slaapkamer koesterde als mijn grootste schat. Not my cup of tea, vond ik. The Springfields brachten een nasaal Amerikaans geluid voort dat mij te veel deed denken aan de muziek uit Nashville, die ik met alle kracht van mijn puberale overtuigingen, hartgrondig haatte.
Maar toen.
Na de intro kwam er een korte instrumentale break om ruimte te scheppen voor de solo.
Ik kon mijn oren niet geloven! Een schitterende fraai omfloerste stem met een geheel eigen klank verraste mijn oren. Zo kon je dus ook zingen! Elke keer dat ik het liedje hoorde, maakte het weer die verpletterende indruk. Die emotie voel ik nog steeds als ik het nummer hoor.
dustyHet succes van dit nummer bracht de zangeres, Dusty Springfield, ertoe een solocarrière te beginnen. Deze begon met “I only want to be with you” in 1963, een nummer geschreven en geproduceerd door Ivor Raymonde, die zijn sporen in de muziek al ruimschoots had verdiend en Dusty’s carrière bleef begeleiden tot zij de muzikale oversteek naar Amerika maakte.
In de negentiger jaren gaven The Pet Shop Boys haar carrière een nieuwe impuls door samen met haar “What have I done to deserve this” op te nemen, later gevolgd door “Nothing has been proved” en “In private”.

Dusty was van oudsher een dankbare prooi voor de roddelpers dank zij haar onuitstaanbare temperament en gedrag, wat toegeschreven werd aan premenstruele spanningen en haar biseksuele geaardheid. (Dat mocht in die dagen voor dames nog niet.) Ook was zij berucht om haar gevaarlijk uitziende topzware pruiken en flamboyante, zij het niet even smaakvolle, kleding. Maar dat doet op geen enkele manier afbreuk aan haar enorme zangtalent.
Medio negentiger jaren werd bij haar borstkanker geconstateerd. Na een aanvankelijke opleving overleed zij daaraan in 1999.

dusty

 

De Springfields echter blijken sinds 2011 weer aan de weg te timmeren met als frontvrouw Marina Berry. En na het uiteengaan van de originele Springfields ontfermde Dusty’s broer Tom (geboren als Dionysius P. A. O’Brien) zich over de Australische folkgroep The Seekers met Judith Durham als leading lady. Zij scoorden een aantal hits, waaronder I’ll Never Find Another You”, “A World of Our Own”, en “The Carnival Is Over”. “Island of dreams” vertolkten ook zij; op internet loopt een controverse over de betere versie: Dusty of Judith.
Geef mij die van Dusty maar.

Dusty Springfield werd op 16 april 1939geboren als Mary Isobel Catharine Bernadette O’Brien. Zij overleed op 2 maart 1999.