Nu we een pick-up+ in huis hebben (een grammofoon met radio, waarmee je ook LP’s en CD’s tot MP3-formaat kunt omtoveren) leek het ons leuk eens een LP-beurs te bezoeken.

Op 28 december, wat later op de middag, begaven we ons naar de Beijneshal (die bijna onneembare apenrots tegenover het station van Haarlem) om eens flink te gaan snuffelen. Geen vooropgezet plan, gewoon eens kijken. We troffen een handjevol gedreven handelaren aan met kratten vol LP’s maar ook CD’s en een enkeling verkocht ook wat merchandisingspulletjes zoals pepermuntdoosjes met een foto van Elvis Presley.

De prijzen liepen nogal uiteen, maar je kon al vanaf 2 euro met een schijf vinyl naar huis. Probleem: wat koop ik en wat koop ik beslist niet? Daar had ik nog niet over nagedacht. Dus moest ik mezelf goed in bedwang houden en me beperken tot de goedkope LP’s.  Als een blok viel ik voor Powerful People van Gino Vanelli uit 1975. Nee, niet de volgende LP er ook bij kopen. Streng zijn! Daarbij wel de verzamelLP In Good Company met onder andere Laura Nyro, Spirit en Johnny Winter. Voor 6 euro had ik mezelf helemaal blij gemaakt!

Tweemaal per jaar wordt er in de Beijneshal  een platenbeurs gehouden. De datum van de volgende beurs is nog niet bekend.

De Beijneshal is goed te bereiken voor mensen met een handicap. Er is een lift. Die moet je wel even weten te vinden!

Een zwak voor Gino

Voor Gino Vanelli heb ik trouwens een groot zwak. Ooit was er in een soort voorloper van de Top-2000 een programma dat Matthijs van Nieuwkerk (toen een vrij nieuwe TV-verschijning) presenteerde. Eén van de gasten, een jongedame, kwam haar plakboek over Gino Vanelli brengen. Het was inderdaad een schitterend boek. Of ze het niet aan de Maestro zelf zou willen overhandigen, vroeg Van Nieuwkerk een beetje vilein. Dat leek haar geweldig. De TV-camera zwenkte ineens naar een opengaande deur. En Daar Kwam Hij! Zelf! zijn plakboek ophalen. De jongedame was totaal de kluts kwijt en kreeg een paar ferme zoenen van Gino Vanelli! Dit fragmentje heb ik zo vaak langs laten komen, dat ik de videoband totaal verruïneerde. Dit was voor mij het allerbeste TV-fragment allertijden! Dat zou ik nog we eens in de herhaling willen zien.

We hadden erover gelezen: Duo Waterwolf had een serie concerten georganiseerd met als thema de strijd tegen het water en de drooglegging van het Haarlemmermeer. Dit op drie bijzondere locaties: museumgemaal De Cruquius, gemaal De Lynden en tenslotte De Leeghwater in Buitenkaag. Elk concert had een bijzondere gastspeler. Zo werden de geluiden van het stoomgemaal te Cruquius onderdeel van de muzikale presentatie en was in De Lynden een slagwerker uitgenodigd om de rol van de machine over te nemen.

Bij het derde concert, op 7 december jl. in gemaal De Leeghwater, was onze agenda leeg en konden we kaartjes reserveren. Dit werd zeer vlot geregeld door schouwburg De Meerse, die bovendien de gouden tip meegaf dat er aan de kassa van het gemaal waarschijnlijk geen pinautomaat beschikbaar was. Dat is nog eens meedenken!

Duo Leeghwater bestaat uit Marieke Wenink op de altviool en Marieke Franssen op diverse fluiten, die beiden een sterke fascinatie hebben ontwikkeld voor gemalen en polderlandschap.

Zij spelen het liefst op locatie omdat er op die manier een unieke wisselwerking tot stand komt tussen de muziek en de omgeving, die verrijkend werkt voor de beleving. In 2012 werd de recente compositie Halte Pompstation al in vijf verschillende gemalen uitgevoerd. Beide muzikanten hebben hun sporen overigens meer dan verdiend in diverse Nederlandse muziekgezelschappen.

Dit jaar heeft het gezelschap er dus voor gekozen de geschiedenis van het Haarlemmermeer en de drooglegging uit te lichten. De Leeghwater is het enige nog werkende gemaal en normaal gesproken niet open voor het publiek. Bij binnenkomst werden de bezoekers onthaald op gratis koffie en thee met lekkere koekjes.

Na het openingswoord van oud-Suver Nuver groepslid Henk Zwart, thans actief als regisseur en dramaturg, maar ook als klassiek zanger, werd het gezelschap buitenom via de dijk geleid naar de zij-ingang van het gemaal, waar het terugtrekkende water gesymboliseerd werd door het wegtrekken van een blauw doek waarna het publiek een zitplaats kon innemen.

Op het programma stonden composities uit verschillende periodes. Jacob van Eijk, de 17^de eeuwse componist was vertegenwoordigd met een stuk voor renaissancefluit. Er was muziek van J.S. Bach.

Henk Zwart zong onder andere twee Schubertliederen, in de Nederlandse “hertaling” van Jan Rot. Réflections, een compositie van René Samson, die zich ook onder het publiek bevond, ging hier in première. Datzelfde gold voor 365 Waterpaardenkrachten (deel III Wistudat?) van Arthur Wagenaar  en Pomp van Pieter Smithuijsen. De verbindende teksten werden afwisselend voorgedragen door Marieke Wenink en Henk Zwart.

Het was een zorgvuldig en sfeervol uitgevoerd concert met de nodige afwisseling waar menigeen zich met gesloten ogen aan overgaf. Helaas was er ook een klein minpuntje: de teksten waren af en toe niet allemaal duidelijk verstaanbaar.

Na afloop hadden we erg veel spijt over de eerste twee concerten die we gemist hadden.

Of er een herkansing is? Ik zou het u niet kunnen zeggen.

Wel speelt duo Leeghwater op zaterdag 14 maart de voorstelling Waterwolf & Stads/einder in samenwerking met componist Arthur Wagenaar en pianist/cimbalist Nora Mulder. Dit vindt plaats in het Concertgemaal te Amsterdam-Noord. Ga erheen als u kunt! U zult er geen spijt van krijgen.

Annemarie Broek

Meer informatie: www.duoleeghwater.nl